ایده معماري طرح :
موقعیت خاص زمین این پروژه اصلی ترین دغدغه در مراحل طراحی پروژه بوده است. زمین پروژه، زمینی است خطی با عرض تقریبی 7 متر در طول، که در میان یک فضای درختکاری واقع شده است. ایده اولیه طراحی به حداقل رساندن عناصر و المان های مورد استفاده در طراحی بود؛ لذا یک حجم با بدنه های شفاف به این منظور در نظر گرفته شده تنه درختان در سایت به عنوان تنها المان های عمودی موجود، ایده شکل گیری المان هایی عمودی با قطر مشابه تنه درختان جهت ستون های نگه دارنده سقف پروژه شد. به این نحو هیچگونه بدنه ای که مسدود کننده دید مخاطب باشد وجود ندارد و حجم ساختمان به نوعی در میان این فضا محو شده است و ارتباط بصری جلو و پشت بنا ازطریق بدنه شفاف شیشه ای حفظ شده است. پره های بکار رفته در بدنه های ساختمان الهام گرفته از تنه های دختان سایت می باشد. با تغییر در ریتم قرارگیری پره ها و ایجاد تراکم بیشتر آنها در مرکز حجم خطی ساختمان، ورودی پروژه شکل گرفته است؛ در عین حال از آنجایی که این ساختمان به عنوان یک ساختمان اداری به عنوان مکمل ساختمان اداری اصلی مجموعه ، که در پشت آن واقع شده است، می باشد؛ این ورودی تا پوسته پشت ساختمان نیز ادامه پیدا کرده است و به نوعی این بنا به عنوان تعریف محور ورودی به ساختمان اداری اصلی نیز در نظر گرفته شده است. ساختمان شامل دو بازوی خطی شرقی و غربی است؛ که کاربری های اداری (open office) در آن قرار گرفته است و فضای تهی میان این دو بازو با سقف گنبدی نیمه باز نقش پیش فضای ورودی به ساختمان و ساختمان اداری اصلی را باز می کند.
ریتم ارتفاعی پره ها در بدنه شمال و جنوب ساختمان نیز به نوعی تعریف شده است که به دعوت کنندگی پروژه کمک کند.. پر و خالی موجود در بدنه ها البته با سطح بیشتر شیشه به مخاطب داخل فضا نیز حس تنوع می بخشد، گویی که در میان فضای سبز و محوطه واقع شده است.
به طور خلاصه سعی بر آن بوده است تا بنا به کمترین میزان دخل و تصرف در پرسپکتیوها و دیدهای بصری موجود در فضای بکر قرار گیرد، برای این کار از کمترین میزان المان ها و عناصر محدود کننده دید استفاده شده است یعنی به عبارتی دیگر سقف به عنوان یک سرپناه برای انسان و پره های عمودی به عنوان نمادی از تنه های درختان موجود .